Whitney deed meer dan alleen Whitney Houston veranderen in een baanbrekend fenomeen dat over de hele wereld bekend stond bij haar voornaam. Oorspronkelijk uitgebracht in juni 1987, werd het succesvolle tweede album van de zangeres het eerste album van een vrouwelijke artiest dat debuteerde op nummer 1 in de Billboard 200-lijst, een positie die het in totaal 11 weken behield en meer dan 10 miljoen exemplaren verkocht in de VS. Het diamanten-platina-album bevat ook vier nummer 1-hits in de Hot 100, die samen met de drie nummer 1-hits van haar debuutalbum uit 1985 haar zeven opeenvolgende nummer 1-singles opleverden, een prestatie die geen enkele andere artiest heeft bereikt. Commercieel en creatief staat Whitney op heilige grond, vooral nu het album een geluid heeft dat benadrukt hoe buitengewoon, meeslepend en belangrijk de muziek van Houston nog steeds is.
De hybride SACD-uitgave van Whitney van Mobile Fidelity, genummerd en verpakt in een mini-LP-hoes, nodigt luisteraars uit om het baanbrekende album van de Rock & Roll Hall of Fame-inductee voor de allereerste keer in audiofiele kwaliteit te ervaren. Vrij van de dynamische beperkingen en de vlakke klank die vaak voorkomen bij eerdere vinyl- en cd-persingen, laat deze uitgave de muziek ademen en onthult het de overvloedige details, nuances en texturen in de perfect geproduceerde nummers.
Naast de extreme helderheid en directheid doet deze heruitgave wonderen voor het kenmerkende element dat meer dan 20 miljoen mensen over de hele wereld inspireerde om Whitney aan hun platenverzameling toe te voegen: die onnavolgbare stem. Houston's kenmerkende mezzo-sopraan - een acrobatisch instrument dat even capabel is om fantastische hoogten te bereiken als om te ontspannen in zachte overpeinzingen - profiteert van de fantastische luchtigheid en transparantie die deze zorgvuldig gerestaureerde editie biedt. Whitney heeft nog nooit beter geklonken of er beter uitgezien. Dit baanbrekende album verdient niets minder.
Uitgebracht slechts twee jaar na het succesvolle debuut van Houston, laat Whitney direct zien dat de zangeres met een grensoverschrijdend genre de intentie heeft om vooruit te blijven gaan en haar palet uit te breiden. De albumhoes, geschoten door fotograaf Richard Avedon, toont een iconisch beeld van Houston - vastgelegd met een stralende glimlach, heldere ogen, een uitbundige afro, getrainde armen en een rechterhand die vriendelijk lijkt te zwaaien - waarbij haar actieve, atletische profiel contrasteert met de zeer formele zittende foto die haar '85 album siert. De verandering spreekt boekdelen: Whitney barst van de ongeremde vreugde, ritmische vibes en diepgewortelde emoties die haar voor altijd in de harten en gedachten van talloze luisteraars hebben verankerd - en die de norm hebben gesteld voor de opeenvolgende generaties diva's die in haar voetsporen traden.
Het is geen toeval dat het eerste nummer op Whitney de verklarende titel "I Wanna Dance with Somebody (Who Loves Me)" heeft. Net als Michael Jackson's "Billie Jean" en Madonna's "Material Girl" is deze feelgood-hit een van de typische pareltjes uit de jaren 80 - een soepel, melodieus, feestelijk bevrijdende uiting van opgekropte energie en eenzaamheid die over de dansvloeren glijdt, naar de rooftops schreeuwt en zich niets aantrekt van kwetsbaarheid of schaamte. Houston's zwevende stem beweegt synchroon met de vloeiende beats en duikende synths. Ze neemt haar medemuzikanten praktisch bij de hand en leidt hen in een zalige dans waar niemand aan zou durven ontsnappen. Door te focussen op Houston's zang - een uitdaging gezien de onweerstaanbare hooks en grooves - komen de virtuoze facetten van haar register, controle, discipline, soepelheid en warmte naar voren.
Het feit dat ze deze prestaties gedurende het bijna 53 minuten durende album blijft leveren, maakt Whitney des te specialer. Houston grijpt terug naar haar gospeltraining uit haar kindertijd op het op R&B geïnspireerde "So Emotional"; glijdt moeiteloos in de Quiet Storm-modus tijdens het duet met haar moeder, gospellegende Cissy Houston, op "I Know Him So Well"; flirt met smooth jazz en werkt samen met tenorsaxofonist Kenny G op het weelderige "Just the Lonely Talking Again"; roept droomlandschappen op en danst met soepele funk op een romantische cover van de Isley Brothers' "For the Love of You"; en laat voor de majestueuze power ballad "Didn't We Almost Have It All" de hemelbestormende reikwijdte van haar stem horen te midden van een grootse arrangement dat nog groter wordt door Houston's meeslepende uitvoering en triomfantelijke afsluiting.
Houston's talent van eens-in-een-generatie werd opgemerkt door het bewonderende publiek, radiodeejays en experts uit de muziekindustrie. Naast vier nummer 1-hits en nominaties voor vier Grammy Awards, leverde Whitney Houston nog een top 10-hit op met het Afro-Cubaans getinte "Love Will Save the Day". Het album leverde Houston ook vier American Music Awards op, twee Billboard Music Awards, twee opeenvolgende People's Choice Awards, een Soul Train Award en verschillende andere onderscheidingen. Dit maakt de kern van de recensie van The Washington Post in juli '87 over het album profetisch: "Haar stem klinkt nog sterker en de nummers zijn gevarieerd maar zo consistent dat ze 10 top 10-hits kan scoren uit een veld van 11."
Die bewering is nog steeds waar. Een briljante mix van pop, R&B, smooth jazz en soul, Whitney is een showstopper - en een van de belangrijkste redenen waarom Houston de meest bekroonde vrouwelijke artiest aller tijden is.
